آن روزها - غزل

پیام دوستاگـــر امیـد وصالیــســت انتظـــار خوش استپیـــام دوســت چومی آورد بهـــــار خوش استهـمی پــــــراکــند اردیبهشت بــوی بهـشـــتبرآ زخانه که گلگـشــت لاله زار خوش استبشـــــــارتیــــست مرا از صفا و پاکی و اوجاز آن به گـوش من آهـــنگ آبشار خوش استز روزگار مـن ای نازنــین چه می پرســـــی؟کنون که پیش منی روزوروزگار خوش استمرا چو بــــار، غم یار و کار، عشــــق آمــــدچرا شکفته نباشم؟ چو کار و بار خوش استفدای آهـــــوی چشـــمت شــوم که تاخـتـنــشســواد دل را پنهــان و آشـــــکار خوش استمـرا شـــــکار نفـــــارد مگر شکاری نــغــــز که صید نیز چو صیّاد ازآن شکار خوش استرقیب گفت به هر ســاز دوست می رقصــــیبگو خوشـــیم برادر به آنچه یار خوش اسـتبدو خوشـیم و به پیغام او خوشـــیم که دوستبه ما، اگرچه تو راهست ناگوار، خوش استآصف فکرت29- اپریل 2007حضرت دوستگـر دیگـــر ازین گونه پیامیـــست ز دلدارنگشـــــــوده و پنهانی و آهســـته به من آرپیغام تــــو بـوی گـُـل و بــرگ سمن آوردپیغام چنیــن اســـت چو آرند ز گـُلـــــــزاربــا یــار ازین یار جــــــدا مانــده بگوییـــدبســـــــیار شد ای یار غــم هجر تو بســیاردر بـــاغم و داغ از غـم آن روز که بودمدر کوی تـو پیشـــــانی امّیـــد به دیـــــوار اشکی که روان گشت و نخواهم که بخشکداشــکیست که بر یاد تو لغزید به رخســــاربنــواختــــــۀ خار ره کــــــوی تو بیــــــــنداز بـــرگ گــُـل باغـچـــۀ غیـــــــر تو آزارای مهــر برآن برزن و کـو گرمــترک تابای ابـر برآن دشــــــت و دمن نرمـترک بارای ماه مبــــــادا شــــــود آشــــفـته ز تابتآرامتــــرک تـــــاب بــــــر آرامگـــــــه یارگر شحنه ام از کوی وفــــایت به جـــفا راندنشگــفت که شحنه ست و بدین کار سـزاوارآصف فکرت-4 سپتامبر 2007 برای ملاحظۀ شعر فکرت, نیز:<a href="http://www.barkhiya.persianblog.ir/">http://www.barkhiya.persianblog.ir</a>

دوشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۳۸۶ ساعت ۵:۲۷