گذشــته را ببر از یاد و زانچه هســت بگوز هوشـــــیاری آن چشــمکان مســت بگوز عمر رفته کزان دست شـُسته ایم مپرسازاین دو لحظه که در صحبت توهست بگودل شکســـــتۀ مارا ســــر شــــکایت نیستز سنگ خویش که هرجا زدی شکست بگوز آه ســرد که برخاســــت از دلم گفــــــتیازآن نگه که چو جان بر دلم نشــــست بگوازآن نگـاه که با دلــــــبـــری و شــــــیرینیگشــــود در به رخم...