یادی از استاد عبدالحیّ  حبــیــبی* * *روزی که رسد اذا السّماء انفطرتواندم که شــود اذا النجوم انکـدرتمن دامن تو بگیـــرم اندر سـُــئـِلـَتگویم صنـــما بـِـا َیّ ِ ذنب ٍ قـُتـِلــَتاین رباعی را از آخرین نشست علمی به ریاست استاد عبدالحی حبیبی به یاد دارم. تلفـّظ ِ شمرده شمرده، صحیح و روشن استاد حبیبی به ویژه آنگاه که شعر یا متنی را  می خواند به آسانی از یادم نمی...

با روان فرهادیدانشـــمندی ذوفــــنونسال 1353 بود و  مرخّصی سالانه را در ایران  می گذراندم که استاد روانشاد محمد تقی دانشپـژوه در دفتر کار جناب استاد ایرج افشار یزدی ،پریشان وار، احوال دکتر  روان فرهادی را، از من پرسید و  به ستایش دانش و زباندانی روان پرداخت. استاد روانشاد دانش پژوه، که روان فرهادی را برای نخستین بار دیده بود، پس از آنکه فصلی در فضل سخندانی ودانش...

نوروز خوش آیین جـــاویدانتشار کتابی در باب نوروز  مرا به یاد زحمات دوستی دیرین و درگذشتـه انداخت. دوستی که هم رفتارش نمونه ای از یک شخصیت بافرهنگ  بود و هم خود به فرهنگ آریانای کهن عشق می ورزید. او در دانشگاه استاد ما بود و در بیرون دوست ما و در محل کار همکار و دوست و استاد ما.نام استاد دکتر احمد جاوید،  نه تنها برای کسانی به سن و سال من، که برای جوانتر ها هم  نامی...