چنین باش که هســـتیتو اگر ماه شوی، من شـــــب یـــــلدای تو هستمتو اگر مهــــر شوی، من گل خورشــــــیدپرستمتو مشو مهر، مشو ماه، چـنین باش که هســـتیو مرا نیـــــز همین آینه میـــــــدار که هســـــتمپر و بالم چه گشــــــــایی؟ سـر ِ پرواز نــــدارمکه مرا بند خوش آمد، چو به دام تو نشـــــــســتمدگـــــران شــــــاد بداننـــد که در دام نیفتـــــــندمن همه...

 آستان قدسسال 1361 خورشیدی  بود که ناگزیر ترک کهن بوم و بر گفتم؛ از کابل راهی هرات و ازآنجا روانۀ مشهد مقدس شدم، و این سخت نومیدوارانه بود، زیرا سالی بیش نگذشته بود که یکی از همکاران ما در بخش زبان و ادبیّات اکادمی علوم (بخش فارسی دری) از آنجا برگشته بود و داستانهایی غم انگیز از هجرت  می گفت که حکایت از دشواری اوضاعی که او را وادار به بازگشت ساخته بود، می کرد. یک...