آن روزها - زبان مردمی

پیام به شب شعر............... این ابیات پاسخ درخواست با محبت دوستان همدل وهمزبان است، برای شب شعری................. ازین شکسته زبان دوست خواسته ست پیامپیـــــــام را چه کند؟ کش دل من است مقامپیام، دوست فرستد به دوست، از ره دورره میـــــان دو دل را دگر چه جای پیام ؟به دوســــــتان خردمنــــــد چون پیام دهم؟کـــه خود خـِردشـــــان پیغام می دهد مادامبه خود پیام دهم، وین پیام من به خود استکه گــر توانم گویــــم همیشــــــه خیر کلاماگرچه خیـــر کلام اســــــت قلّ و دلّ امـّاسـخن چو می کنـم آغــــاز سنجمش انجــامو گــــر کرامت فــرهــنــگ را نــگـه دارمنبـــــایدم سخــــن ســخت گفــــتن و دشنامبسی سخـن که به گوینده گفتنش سهل استولی به لــرزه فتـــــد از شــــنیدنــــش انداممراست این سخن از شهــر من هری در یادکه باربار شــــنیدســــتم از خـواص و عوامکه نان گندمی ارنیست نیست باک چو هستزبــــــان مردمی و روی باز و نغــــز کلامزبان مردمی ای دوست نیست جزگپ خوشکـــــه بـر نگــــیردت آرامـــــش از دل آرامگپـی که چون شـــــنوی دل بدان شود خـُـّرمگپـی که چون شـــنوی جان بدان شود پدراممیـــان مـــا نبــــود دعـوی ازوم و عـنـبچـو می شـــــویم ز انگور لعل شــیـرین کامشــنیدم از صنمی دوش و نازنین صنـــــمیکه پیش روی خوشش سجده می برند اصنامچه گفت؟ گفت که گردوست داریـَم ای دوستســــبک مــدار مــــرا، نیز خویش را بدنــــامسخـن به من به زبـــانی بگو چو پیــــش منیکـه از بدخش و ســـمرقند و ری دهد پیغــــاممشـو اســــیر اســـــــــــــاطیر اولیـــن فرنگبگوی قصــّه ام از بیــســـتون و از بگـــــرام"ژه تـِم" اگر چه بود نغــــز و نیز " آی لـَو یو"نگیــرم آنســــــان کاز" دوست دارمت" آرامســـــــبک مگیر زبان مـرا که ســـــنگین استبر این زبان بگذشتــست بی شــــــــمار اعواممــدیحه خواست دری در دوازده ســـــده پیــشملک ابو یوســف یعــــقـــوب ابن لیث همـــــامبدین زبان که تو گویی سـخـن همی گفـــــــتیمســخن من و تـو و رتـــبـیـل کامدی به لتـــــــامبــــه شاهنامۀ مــــا بر گذشــــت پانصــــد سالکــه پی فکـــنــــد ادبِ انگلــــیــس را ولیــــــامشکسپیر که بدو باخــتــر ســــــــرافـــراز استبه هفتـــــصـــــد ز پس رودکی رسید به نـــــامگمان بری تو که گر چون نیــــــا ســخن گویی شـــــوی شــــــمرده ز خیل عوام کالانعـــــــاممــــــرا عــوام اگــــــر پاســــــــدار فرهنگـــــندبه از خواص که گویند: فـَرچـــه؟ هـَنگ کدام؟تو خود دو سطرزمن خواســـتی پیام ای دوستببخش اگر یله شـــــــد طبع را ز دست زمــامپیــــــــام من به شب شــعــر دوستان بایســتیکی غزل که غزالان بدان شــــدنـــــــدی رامولیک اهل کـــــــرم را قبــــــول خواهـد شـــدهمیــــــــن بضاعــتِ مُزجاة ِ رَهروی گــمنــــامپیـــام من به تو هربام صـــــــــــدهـــزار درودپیام من به تو هر شــــام صدهزار ســـــــــــلامآصف فکرت – مهر(میزان) 1386-اتاوا، کانادا=============================زندگی خوانده ام که: زندگی ترانه نیست داستان عاشقانه نیست! دیده ام ولی، که با تبسمت زندگی ترانه می شود داستان عاشقانه می شود اتاوا، 21 جولای 2007 آصف فکرت

شنبه ۱۴ مهر ۱۳۸۶ ساعت ۳:۵۷