آن روزها

بخارا

دهکدهء جهانــــــــــــــــی به دوست گرامی جناب دهیاشی مدیر دانشمند مجلّهء بخاراپيكى ز بخارا و پيامى ز ســــــــــــــــمرقندآمد برم از دولت آن يار برومــــــــــــــــــــــندآن پيك بخـــــــــــارا و نه از مير بخــــــــــاراوان نامه چون قنــــــد نه از شــاه ســـــــــمرقنداين پيك و پيام از چه دياريســــــــــت بدين نام؟از رى كه در آن جمع كريمند و كرامــــــــــــندبگشــــــاى بخــــــــــــارا و بخوان تا كه ببينى‏گنجينهء شـــــــعر و هـــــــنر و موعظت و پنددر رشته كشيدست چنان گـوهر شـــــــــــــهوارجمعى كه پريشــان شده چون دانهء اســــــــــپنديك نامه زپاريـــــــــــــس و يكى چــــامه ز لندن‏يك قصـــــــــــــه ز جاپان و يكى نكته ز هالنديك عرض ســــــــــــــپاس آمده از خطّهء لاهوريك نامهء شُــــــــكرانه از آنسوى ســـــــــجاونددر آن بتوان يافت زتــــاريخ و زفرهــــــــــنگ‏از فاتح مــــــــيوند الى خواجهء ميمــــــــــــــندشيرين همه چون شـكّر و خوشبو همه چون گل‏ما ســـــُـــــست دلان و همه محتاج به گلـــــــقندآن را كه نه بيگانه به فرهــــــنگ من و توست‏خانه‏ست رى و بلخ و بخارا و ســــــــــــــمرقنديك مردم هـــــــــــــمواژه و همــــــراز و هم‏آوازهم تيره و هم ســــــــــــيره و هم خوى و همانندخويشـــــــــــــــــــند و تبار و گپ هم اندر يابندزآمودريـــــــــا تا به كنـــــار شــــــــــــــط اروندخلقــــان دگر بســــــــــته به مال و زر و جاهندوين خلق به فرهـــــــــنگ و زبان و خِرَد و فنددرويشى و خرســنديــــــــــــشان نغز شعاريست‏من نيز زِيَم شاد كه درويـــــــــــــــــشم و خرسندخُرســــــــــند بدانيم كه داريم ز فرهـــــــــــنگ‏سُــــــتوار يكى ســـــايه فكن ســــــرو تنومـــــنداز شعر بــــــهار و ســــخن نغز خلــــــــــــــيلى‏تا مثــــنوى و حـــــافظ و شهــــــنامه و پازنـــــدگر ريشه اين ســــــــــــرو كهن خواهى جـــستن‏بنديش به هنــــــــــــــــــدوكش و بنگر به دماوندســـــــرتاســــــــــــــرگيتى شده يك دهكده امروزچون فاصــــــــــــله‏ها كاسته و آســـان شده پيوندچندان كه به چشــــــــــــــــمك زدنى مى‏شوى آگه‏در لاههء هـــــــالند زلشكر گهِ هلـــــــــــــــــــمنديا آن كه ببينى چه خبر هست به غــــــــــــــزنين‏تو شَــــــــــــــسته به قزوين به كنار زن و فرزندبگذشت زمانى كه به يك مـــــــــــــــاه خبر رفت‏از شهر هـــــــــــــــــرى تا زبَر غور و پســــابنديا آنكه تدارك به مهـــــــــــــــــــــــى ديدن بايست‏تا شــــــــــاه قجـــــــــــــر رفت زتهران به دماونداين دهكـــــــــــــــــــده دارد دِهَكى ويژهء فرهنگ‏دهبـــــــــــــــــــــاشى ما نغز بر آن دِهْ شده خاوندهر ســـــــــــــــــــال ورا باد به هر روز دو شهكاراز اوّل فروردين تا آخر اســـــــــــــــــــــــــــــــفندآصف فكرتنقل از مجلّهء وزين بخارا

يكشنبه ۲۸ خرداد ۱۳۸۵ ساعت ۵:۵۹