موضوعات
آمار بازدید
بازدیدکنندگان تا کنون : ۵۲۵٫۲۱۶ نفر
بازدیدکنندگان امروز : ۷ نفر
تعداد یادداشت ها : ۱۱۴
بازدید از این یادداشت : ۳٫۳۵۵

پر بازدیدترین یادداشت ها :

پیام به شب شعر

...............

 این ابیات پاسخ درخواست با محبت  دوستان  همدل وهمزبان  است، برای شب شعری.

................

ازین شکسته زبان دوست خواسته ست پیام

پیـــــــام را چه کند؟  کش دل من است مقام

پیام،  دوست فرستد به دوست،  از ره دور

ره میـــــان دو دل را دگر چه جای پیام ؟

به دوســــــتان خردمنــــــد چون پیام دهم؟

کـــه خود خـِردشـــــان پیغام می دهد مادام

به خود پیام دهم، وین پیام من به خود است

که گــر توانم گویــــم همیشــــــه خیر کلام

اگرچه خیـــر کلام اســــــت  قلّ و دلّ  امـّا

سـخن چو می کنـم آغــــاز سنجمش انجــام

و گــــر کرامت فــرهــنــگ را نــگـه دارم

نبـــــایدم سخــــن ســخت گفــــتن و دشنام

بسی سخـن که به گوینده گفتنش سهل است

ولی به لــرزه فتـــــد از شــــنیدنــــش اندام

مراست این سخن از شهــر من هری در یاد

که باربار شــــنیدســــتم از خـواص و عوام

که نان گندمی ارنیست نیست باک چو هست

زبــــــان مردمی و روی باز و نغــــز کلام

زبان مردمی ای دوست نیست جزگپ خوش

کـــــه بـر نگــــیردت آرامـــــش از دل آرام

گپـی که چون شـــــنوی دل بدان شود خـُـّرم

گپـی که چون شـــنوی جان بدان شود پدرام

میـــان مـــا نبــــود  دعـوی  ازوم  و عـنـب

چـو می شـــــویم ز انگور لعل شــیـرین کام

شــنیدم از صنمی دوش و نازنین صنـــــمی

که پیش روی خوشش سجده می برند اصنام

چه گفت؟ گفت که گردوست داریـَم ای دوست

ســــبک مــدار مــــرا، نیز خویش را بدنــــام

سخـن به من به زبـــانی بگو چو پیــــش منی

کـه از بدخش و ســـمرقند و ری دهد پیغــــام

مشـو اســــیر  اســـــــــــــاطیر اولیـــن فرنگ

بگوی قصــّه ام از بیــســـتون و از بگـــــرام

"ژه تـِم" اگر چه  بود نغــــز و نیز " آی لـَو یو"

نگیــرم آنســــــان کاز" دوست دارمت"   آرام

ســـــــبک مگیر زبان مـرا که ســـــنگین است

بر این زبان بگذشتــست  بی شــــــــمار اعوام

مــدیحه خواست دری در دوازده ســـــده پیــش

ملک ابو یوســف یعــــقـــوب ابن لیث همـــــام

بدین زبان که تو گویی سـخـن همی  گفـــــــتیم

ســخن من و تـو و رتـــبـیـل کامدی به لتـــــــام

بــــه شاهنامۀ مــــا بر گذشــــت پانصــــد سال

کــه پی فکـــنــــد ادبِ انگلــــیــس را ولیــــــام

شکسپیر که بدو باخــتــر ســــــــرافـــراز است

به هفتـــــصـــــد ز پس رودکی رسید به نـــــام

گمان بری تو که گر چون نیــــــا ســخن گویی

شـــــوی شــــــمرده ز خیل  عوام کالانعـــــــام

مــــــرا عــوام اگــــــر پاســــــــدار فرهنگـــــند

به از خواص  که  گویند: فـَرچـــه؟ هـَنگ کدام؟

تو خود دو سطرزمن خواســـتی پیام ای دوست

ببخش اگر یله شـــــــد  طبع را  ز دست زمــام

پیــــــــام من به شب شــعــر دوستان  بایســت

یکی غزل که غزالان بدان شــــدنـــــــدی رام

ولیک اهل کـــــــرم را قبــــــول خواهـد شـــد

همیــــــــن بضاعــتِ مُزجاة ِ رَهروی گــمنــــام

پیـــام من به تو هربام صـــــــــــدهـــزار درود

پیام من به تو هر شــــام صدهزار ســـــــــــلام

آصف فکرت – مهر(میزان) 1386-اتاوا، کانادا

=============================

زندگی

خوانده ام که:

زندگی ترانه نیست

داستان عاشقانه نیست!

دیده ام ولی، که  با تبسمت

زندگی   ترانه می شود

داستان عاشقانه می شود

اتاوا، 21 جولای 2007

آصف فکرت

 

 

شنبه ۱۴ مهر ۱۳۸۶ ساعت ۳:۵۷
نظرات



نمایش ایمیل به مخاطبین





نمایش نظر در سایت